Seans 40 dakika sürmektedir.

Başlangıçta haftada en az 1 ya da 2 seans önerilir. Bu sıklık kişinin ihtiyacına göre belirlenmektedir. Süreç ilerledikçe, hedeflere ulaşıldıkça sıklık azaltılabilir veya ev programı ile desteklenebilir.

Bu çocuğun yaşına ve hedeflerine göre değişir. Küçük çocuklarda ebeveynin gözlem yapması faydalıdır, ancak bazı durumlarda çocukla birebir çalışmak daha etkili olabilir.

Evet, çünkü terapide öğrenilen becerilerin genellenebilmesi için evde kısa ama düzenli tekrarlar çok önemlidir. Terapistin verdiği oyunlar ve yönergelerle desteklenir.

Bu tamamen çocuğun bireysel gelişimine, eşlik eden durumlara ve evdeki destek düzeyine bağlıdır. Bazı çocuklarda birkaç haftada fark gözlenirken, bazılarında süreç daha uzun sürebilir.

Evet. Çocuklarla yapılan seanslar oyun temelli yürütülür; amaç öğrenmeyi eğlenceli hale getirmektir.

Evet. Bu yaşta farkındalık yüksektir, kişi aktif katılır ve ilerleme hızlı olabilir.

Kekemelik veya hızlı konuşma (takifemi) bu dönemde artabilir. Terapiyle akıcılık becerileri güçlendirilebilir.

Evet. Düzenli çalışma ile yanlış alışkanlıklar yetişkinlikten önce kolayca değiştirilebilir.

Sorunun türüne göre değişir; ortalama 8–12 seans içinde fark gözlenir.

İlk görüşmede ve hedef belirleme aşamasında katılım önemlidir; sonrasında bağımsız ilerlenebilir.

Evet. Beyin öğrenmeye devam eder; motivasyon ve düzenli terapiyle önemli ilerlemeler mümkündür.

Evet. Ses terapisi, nefes egzersizleri ve konuşma stratejileriyle özgüven desteklenir.

Evet, ancak hedef ‘tamamen yok etmekten’ çok, akıcılığı ve konuşma kontrolünü artırmaktır.

Günlük 15-20 dakikalık kısa tekrarlar yeterlidir; süreklilik önemlidir.

Kişinin ihtiyacına göre ses, artikülasyon, nefes kontrolü veya iletişim stratejileri çalışılır.

Düzenin bozulması, yeni kazanımların kalıcılığını etkileyebilir. Kısa aralar tolere edilebilir ama uzun aralarda ilerleme yavaşlar.

Evet. Beyin yeni bağlantılar kurabilir; terapiyle iletişim becerileri güçlenir.

Bu, hasarın yerine ve şiddetine bağlıdır. Amaç genellikle iletişimi en işlevsel hale getirmektir.

Hayır, normal bir yaşlanma belirtisi değildir. Ancak kas gücünün azalması, diş kayıpları, nörolojik hastalıklar (ör. felç, Parkinson, demans) yutmayı zorlaştırabilir.

Yemek yerken öksürük, boğaz temizleme, ses değişikliği, yemek sonrası ses kısıklığı, ağızda yiyecek kalması veya sık zatürre öyküsü önemli belirtilerdir.

İlk adımda Kulak Burun Boğaz (KBB) uzmanı değerlendirme yapar. Ardından Dil ve Konuşma Terapisti (DKT) yutma fonksiyonunu detaylı olarak değerlendirir ve terapi planlar.